مرا بر هم زدی با صور اسرافیل چشمانت
قیامت هاست در هر واژه ی انجیل چشمانت

پیمبر های احساسم سراپا محو گردیدند
میان خلوتم رقصید تا جبریل چشمانت

لب فرعونی ام از تشنه گی دم بر نمیدارد
کمی بگذار تا نوشد ز موج نیل چشمانت

فلسطین خیالات مرا پر پر نمود آخر
ترورست جنون انگیز اسراییل چشمانت

دلم کم کم زیارتخانه ی شوق نگاه ات گشت
بیا بگذار تا از بر کنم انجیل چشمانت

زبیر هجران

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است
بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهایی است

این غزل های زلالی که  ز من می شنوی
چشمه  جاری اندوه دلی دریایی است

چند وقت است که بازیچه مردم شده ام
گرچه بازیچه شدن نیز خودش دنیایی است

امشب ای آینه تکلیف مرا روشن کن
حق به دست دل من؟ عقل ؟ ویا زیبایی است؟

دلخوش عشق شما نیستم ای اهل زمین
به خداوند که معشوقه من بالایی است

این غزل نیز دل تنگ مرا باز نکرد
روح من تشنه یک زمزمه نیمایی است

بهروز یاسمی

گر چه در دورترین شهر جهان محبوسم
از همین دور ولی روی تو را می بوسم

گر چه در سبزترین باغ ولی خاموشم
گر چه در بازترین دشت ولی محبوسم

خلوت ساکت یک جوی حقیرم بی تو
با تو گسترده گی پهنه اقیانوسم

ای به راهت لب هر پنجره یک جفت نگاه
من چرا این قدر از آمدنت مایوسم؟

***
این غزل حامل پیغام خصوصی من است
!مهربان باشی با قاصدک مخصوصم

گر چه تکرار نباید بکنم قافیه را
به خصوص آن غلط فاحش نامحسوسم

بار دیگر می گویم تا یادت نرود
مهربان باشی با قاصدک مخصوصم

بهروز یاسمی

باران گرفت چشم تو اما خبر نداشت
این اشک‌ها بر دل سنگت اثر نداشت

ترسیده بود شاعر کابوس نیمه شب:
آن دختری که مثل شما بود و سر نداشت ...

بغض و سکوت، مثل دو تا قرص خورده شد
لیوان آب، حجم اتاقی که در نداشت

پایان باز، مرگ مؤلف، تمام شد
این قصه هم برای شما دردسر نداشت

***
تکرار شد خدا و مرا اشتباه کرد
آن شب که از زمین خودش باز بر نداشت

مرتضی عزیزیان

گفتم: ببار ... ، گفت که باران گرفتنی ‌است
گفتم: دلم... ، گفت: نگفتم شکستنی است؟

گفتم قشنگ ... ، گفت که نسبت به دیگری
در «عصر احتمال» قشنگی نگفتنی است

گفتم: اگر... ، گفت: ببین! شرط می‌کنی،
بازی شرط و عشق قماری نبردنی است

گفتم که من... ، گفت: فقط تو، همیشه تو
این من میان ما شدن ما، نمردنی‌ است

گفتم که عشق... ، گفت که قیمت نکرده‌ای؟
هر جای شهر را که بگردی، خریدنی است

گفتم: تمام... ، گفت: شدم، می‌شدم، شده‌...
صرف زمان ماضی هستن! نبودنی است

گفتم که مرگ... ، گفت: اگر مرگ پاسخ است
این عشق ماندنی شما هم نماندنی است

گفتم: غزل ... ، گفت که این بیت آخر است
من عاشق تو نیستم و ... ناسرودنی است

مرتضی عزیزیان

یاد آن سایه دلچسب سپیدار بخیر
یاد آن خاطره مانده به دیوار بخیر

یاد آن چاک گریبان که گواهش کردی
شام تنهایی و چاه و سر بازار بخیر

یاد فریاد انَاالحَقّ که ز دل بر می­خاست
نقش می شد به زمین از زبر دار بخیر

یاد آن شب که تنم ز آتش هجران می سوخت
و دل غمزده ای بود پرستار بخیر

یاد آن ساحت میخانه که از پرتو عشق
مست بودند شبی عابد و خمار بخیر

یاد آن گوهر اشکی که به دامن می ریخت
و شدش غربت یک عشق خریدار بخیر

یاد آن لحظه وصلی که شبی راز ز شوق
داشت با ماهرخی وعده دیدار بخیر

مهدی بهرامی