باران گرفته، حال زمین و زمان تر است
آغوش نوبرانه هفت آسمان، تر است

ما لاجرم کبوتر این صبح نورسیم
بال و پر همیشه سحرخیزمان، تر است

تو در مسیر دغدغه هایم نشسته ای
چشمت از اتفاق غزل، ناگهان تر است

حتی دلم - روایت بی وقفه جنون -
در معرض تو از خود من، بی زبان تر است

از شعله های عشق کجا می توان گریخت؟
وقتی که از نگاه خدا، بی کران تر است

وقتی سکوت دست تو بر شانه های من
از گیسوان مضطربم، مهربان تر است

با این همه تمام تو را در کنار خود
طاقت ندارم... آخر این داستان، تر است

انگار بوسه های هر از گاه سرخ تو
از گونه های گل بهی من، جوان تر است

باید از این غزلزده ی پیر بگذری
این روزها که فصل بهارم، خزان تر است

این جا نمان پرنده! زمین گیر می شوی
بعد از من آسمان خدا، آسمان تر است...

سودابه مهیجی

انگار سال هاست که در من تنیده ای
انگار جای قلب ، تو در من تپیده ای

انگار کودکانه ترین خنده ی مرا
با چشم های تیله ای ات سر کشیده ای

با بوسه های شیشه ای ات از تمام ِ من
لی لی کنان به خانه ی قلبم پریده ای...

در این حریم ِ امن بمان و خدای باش...
هرگز چنین خدا شدنی را ندیده ای ...

لبخند ِ چشم های تو پیغمبر ِ من است
با وحی ِ دست هات مرا آفریده ای...

از آسمان ِ چشم ِ تو خورشید می چکد
انگار آرزوی مرا خواب دیده ای ...

... شهزاده می شوی و می آیی و می بَری
همراه خود مرا دَم ِ صبح ِ سپیده ای...

در بازوان ِ گرم ِ تو ، من زنده می شوم
- این قلعه های امن که بر من کشیده ای- ...

... پیغمبری ... خدای منی ... شاهزاده ای ...
حتی به جای قلب ، تو در من تپیده ای ...

ایلناز حقوقی

تو را به جان ِ ستاره دوباره ماه نکِش!
دوباره با قلم ِ باد تکیه گاه نکِش!

نگاه کن به تبسم به کف زدن به صدا
به روی خنده ی بی استخاره آه نکش!

تو از طراوت ِ بی انتهای پَر زدنی
مرا به جرم ِ پریدن چنین سیاه نکش!

نگاه سبز ِ من و تو در انتهای وفاست
به سوی زردی ، ناباورانه راه نکش!

ببین به روی دلم مشق ِ عاشقی کردم
به روی مشق ِ شبم خط ِ اشتباه نکش!

ایلناز حقوقی

می روم شاید كمی حال شما بهتر شود
می گذارم با خیالت روزگارم سر شود

از چه می ترسی ؟ برو دیوانگی های مرا
آن چنان فریاد كن، تا گوش عالم كر شود

می روم، دیگر نمی خواهم برای هیچ كس
حالت غمگین چشمانم ملال آور شود

باید این بازنده هربار- جان عاشقم-
تا به كی بازیچه این دست بازیگر شود؟

ماندنم بیهوده است، امكان ندارد هیچ وقت
این من دیرین من، یك آدم دیگر شود

شیرین خسروی