من مست و تو میخانه‌ی من شو
می نوشم و پیمانه‌ی من شو

آتش به جگر می زنی ای دوست
تو شمع به پروانه‌ی من شو

نقشی ز تو در کنج دلم بود
نور دل و ویرانه‌ی من شو

هر صبح به شب غزل سُرایم
بیتی به غزلخانه‌ی من شو

من مست شوم اگر تو خواهی
یک بوسه ی جانانه‌ی من شو

گفتی تو به صد حدیث عشقت
سر لوحه ی افسانه‌ی من شو

محمودرضا امینی

در قلب من اگر هوسی دیده‌ای بگو
یك لحظه جای پای كسی دیده‌ای بگو

روراست با تو حرف زدم ، در كلام من
گر نكته‌های پیش و پسی دیده‌ای بگو

دیریست در هوای دلم پر نمی‌زنی
در دست من اگر قفسی دیده‌ای بگو

از من كه در تو با دل و جان ذوب می‌شوم
نزدیك‌تر به خود چه كسی دیده‌ای ؟ بگو

پیداست ریگ‌های كفم ، بس كه روشنم
در رود من تو خار و خسی دیده‌ای بگو

تو نونهال عمر منی گر به چشم خود
با من تو قیچی هَرَسی دیده‌ای بگو

محسن یاری

چه‌ آغازی، چه‌ آغازی، كه‌ رازی‌ داشتم‌ با تو
در این‌ دنیای‌ سرگردان، منم‌ گم‌ در گُمان‌ یا تو

گمانم، از تو شیرین‌ بود، شیرین‌ از تو دنیایی‌
دو دنیا شور شیرین‌ شد، یكی با من، یكی با تو

یكی‌ بی‌پرده‌ بی‌پروا، غزل‌ می‌خواند و می‌رقصید
یكی‌ در خواب‌ شیرین، من، یكی‌ چشم‌ فریبا تو!

رها در باغ‌ رویاها در آدم‌ آمدم، دیدم‌
دلم، در مشتِ مشتاقان، در آغوشِ معما تو

چرا می‌رفتم‌ از باغی كه‌ باید باز می‌گشتم‌
سروشی‌ گفت‌ در گوشِ من‌ از جایی‌ كه‌ آنجا تو:

لب‌ از لب‌ وانكرده‌ آتشی‌ افروختی‌ در شب‌
شكفتی‌ چون‌ گل‌ آئینه‌ در خوابِ تماشا تو

بهاری‌ بود و برگی بود و چتری‌ بود و بارانی‌
درختی‌ بود و بختی بود و خورشیدی‌ كه‌ تنها تو

ندیدم‌ آبشاری‌ در جهان‌ از گریه‌ زیباتر
كه‌ پنهان‌ بود ماهی‌ در من‌ و آئینه، اما تو:

جدا از من‌ نخواهی بود، نه، هرگز، نسیم‌ من‌
برای‌ این‌ دل‌ مرده، نفسهای‌ مسیحا تو

هنوز از چشمهِ‌ چشمِ تو می‌نوشم‌ كه‌ می‌جوشم‌
تو در یاد منی، در خاطر هر قطره، دریا تو

نمی‌دانم‌ چه‌ خواهد شد پس‌ از این‌ ماجرا، اما
دوباره‌ می‌رسم‌ بی‌سایه‌ای‌ از خویشتن‌ تا تو

شهرام‌ مقدسی‌

این روزها چه قدر هوای تو می کنم
حتی غروب، گریه برای تو می کنم

گاهی کنار پنجره ام می نشینم و
چشمی میان کوچه، رهای تو می کنم

خیره به کوچه می شوم اما تو نیستی
یاد تو، یاد مهر و وفای تو می کنم

خود نامه ای برای خودم می نویسم و
آن را همیشه پست به جای تو می کنم

وقتی که نامه می رسد از سوی من به من
می خوانم و دوباره هوای تو می کنم

محسن صفری